De voorstelling

Deze voorstelling is geïnspireerd door niet- westerse culturen. In het rondom door witte doeken omsloten decor zit of ligt het publiek en hun begeleiders op matten of in hun eigen vertrouwde stoel. Het licht begint gedempt, er klinkt zachte muziek.

Als de kring compleet is verstillen muziek en licht; de aandacht wordt met het geluid van klankschalen naar de voorstelling toe getrokken. Dan begint het spel met kleurrijke Balinese parasols, gitaarmuziek, tapdansschoenen en djembéspel. Op oosterse muziek zweven blauwe doeken door de lucht, raken een uitgestoken hand en vervolgen dan weer hun weg…….  

Om een indruk te krijgen van ons programma, volgen hieronder reacties die we hebben gekregen over onze voorstellingen:

Op vrijdag 25 februari was het zo ver en stonden de kinderen open voor de spannende onderneming naar het theater.

In groepjes van ongeveer 7 kinderen met begeleiders van de Joriskring, de moeder van Joris en ik als vrijwilliger en organisator , klaar om een wandeling te maken naar "Huize Lydia", waar het theater al was opgebouwd. We werden door speler Bas, gekleed in Afrikaans tenue naar binnen gehaald. De kinderen werden ontmanteld met zachte muziek van de sansula en samen met gezongen klanken kregen alle kinderen hun eigen veilige plekje. Opvallend was de rust en de intentie van de spelers naar de kinderen. Ieder kind werd benaderd op zijn eigen individuele wijze. Dyce luisterde naar klanken dicht bij zijn gezicht en snoof als het waren de klanken op. Hij ging er voor rechtop staan om nog beter te kunnen luisteren. Chèmene mocht zelf de houten regenstok omdraaien, terwijl deze groter was dan zij zelf. Chèmene zag er heel blij uit en kon zich op bijzondere wijze verbinden met het theater gebeuren. Het was de wereld waar zij zich in thuis voelde. Ruben liep al als een kieviet en lachend naast mij naar Huize Lydia. Hij heeft genoten en stak zelfs zijn handen uit naar de spelers en straalde het hele uur naar mij. Het mooiste moment voor Ruben was toen zijn "ja""Ja"werd over genomen door de spelers, waardoor er een samenspel kwam in klanken tussen Ruben en de speler. Ruben was er zelf verbaasd over en tikte me steeds even aan om te vertellen hoe leuk hij het vond. Lizzy had de regie binnen het theater bij het wegduwen van de mooie lichtgevende gele parasol. Bas maakte daar een spel van tot groot plezier van meerdere kinderen. Teun ging rechterop zitten bij het zien en horen van dit alles. Hij keek letterlijk en figuurlijk zijn ogen uit. Amal deed mee met al het aanbod en genoot van de reacties die zij kreeg. Klapte ook heel hard in haar handen om aan te geven hoe mooi ze het had gevonden.

De tweede voorstelling werd bemand door Marwa, Angelo en Joris uit klas dubbel 3 en klas 1 met Mauro, Genoveva, Hannah en Levi. Angelo speelde de show door de microfoon te gebruiken en mee te doen met het dans en zang spel. Alle instrumenten kreeg hij bij zijn oor of lijf aangeboden, zodat hij alle trillingen kon voelen. Marwa vond het eerst wel heel spannend, maar toen de blauwe lucht aan kwam durfde ze helemaal naar de andere kant te lopen om snel weer naar een andere begeleider te gaan. Joris nam alles stralend op en juichte luid om zijn blijheid aan te tonen. Hannah keek haar ogen uit en bewonderde de kleuren en vooral ook de spelers die haar bij het gebeuren betrokken. Voor Levi was het natuurlijk veel, maar veilig in zijn stoel gezeten kon hij het spel aanschouwen en bleef hij rustig kijken, met grote bruine ogen. Mauro en Genoveva zaten naast elkaar en genoten. Genoveva liep rond en wilde steeds de blauwe lucht maar grijpen. Maura daarin tegen wilde graag de blauwe lucht als een beschermengel rond hem heen gedrapeerd.
Na een heerlijke lunch startte de derde en voor vandaag de laatste voorstelling. Ik heb al vernomen dat zij nog maals terug willen komen. Deze voorstelling is ook heel mooi voor de grotere kinderen van de Joriskring. Klas 2 mocht nu naar de voorstelling lopen. Veranio bleef rustig liggend op de grond de grote parasol vasthouden. Een enkele keer wilde hij wegspringen om te gaan klimmen. Xavier durfde op afstand alles mee te maken en de spelers mochten heel dichtbij komen. Michiel wilde natuurlijk in de blauwe hemel grijpen en zwaaide met zijn handen door de lucht. Sweder keek vanuit zijn speciale positie in het midden van de cirkel om hem heen en voelde zich op zijn eigen rustige manier een koning. Stern was geweldig, samen met Lotje wandelde en kroop hij door het spel heen en toen hij er klaar mee was, liep hij zelf naar buiten. Kamilah draaide op haar stoel en vooral de muziek en de parasols vond ze geweldig. Heeft u kinderen gemist, dan hebben zij het spel gemist, maar gelukkig Loco-Motion zal terug komen. Wij willen Bas en Renske heel erg bedanken voor deze geweldige dag.

Ada Colijn

Joriskring op 25.02.2011 in Amsterdam (2)

Op een druilerige vrijdagochtend ( zoals die er de laatste tijd zoveel zijn) liepen we met de kinderen van klas 3 naar het RoelofhartPlein. Daar werden we warm ontvangen door twee bijzondere mensen van LocoMotion.
Ze hadden de ruimte met witte doeken omgetoverd tot een rustige en prettige sfeer en ook de welkomstmuziek was heel prettig en rustgevend. Het was erg mooi om te zien hoe de kinderen zaten te stralen tijdens
de voorstelling. Het is best moeilijk te beschrijven wat ze nu precies doen maar het leek helemaal aan te sluiten bij onze kinderen. Het was een combinatie van muziek, vormen en kleuren , zang en spel.
Aan hun gezichten kon je makkelijk aflezen dat ze geboeid waren en plezier hadden. Wat ik bijzonder vond is dat ze de kinderen individueel en bij naam aanspraken en aandacht gaven.
Erg leuk om mee te mogen maken!

Annemieke Pesch

Joriskring op 25.02.2011 in Amsterdam (1)

Wouw, wat een belevenis was dat zeg! Toen we binnenkwamen hoorden we hele mooie rustige muziek. Hier werden we stil van. We mochten ook zelf meespelen met de duimharp. 
Toen gingen we op reis, naar Afrika! Mooie liedjes zongen ze en er werd daar natuurlijk getrommeld en gedanst. Ik zit zelf in een rolstoel maar dat leek wel een trommel. Bas trommelde mee op mijn stoel waardoor ik het ritme door mijn hele lichaam voelde. Verder kwamen er prachtige parasols voorbij met kleuren en zachte franjes waar je aan mocht voelen, en als ze heel hard zwaaiden, blies de wind door mijn haar. Dat was lachen! 
De voorstelling duurde wel een uur. Normaal vinden we het wel moelilijk om zo lang stil te zijn, maar nu leek het of de tijd voorbij vloog. Het was echt leuk, en volgens mij genoten mijn juffen er ook erg van. 

Teun

Enkele steekwoorden die mij zijn bijgebleven tijdens jullie optreden: Ontroerend, Emotioneel , Verrassend, Bijzonder, Ongeloof (hoe de patienten op een gegeven moment toch reageren), Apart gevoel (en wij ons maar druk maken in…….) .

Graag wil ik jullie nog een keer proficiat wensen voor het fantastische werk dat jullie doen, chapeau

Met vriendelijke groet,   Ria Stals , Philips Healthcare

Begeleidster Ank van AC Rondo heeft enkele reacties aan deelnemers gevraagd. Loco-Motion speelde daar op 19 november 2009.

Karin: "het was een toneelstukje: leuk!!" " als je het warm hebt, gingen waaien (waaiers?) kreeg ik het koud." "Ook met een gitaar en met voeten met schoenen aan dansen, zó (Karin
doet het voor), tapdansen ja!" "regen maken, zó en zó (doet het voor). "Ik hoop dat ze nog een keer komen, Bas en Renske!"

Mirella: Zij gaf aan de doeken niet eng te vinden.

Edith: "ik kreeg tranende ogen van een liedje, moest denken aan vroeger". Edith was naar de eerste voorstelling geweest en kwam enthousiast terug. Om één uur was ik haar kwijt. Edith was op eigen initiatief nóg een keer naar jullie voorstellinggegaan, écht een unieke actie van haar! Dat zegt toch wel iets over jullie voorstelling, geweldig!!

Jessica; "ik vind het gewoon hartstikke leuk, van alles, schoenen hetleukst."

Dick: "leuk, met die gitaar, het leukste vond ik die meneer, dansen."

Renske en Bas, nogmaals heel erg bedankt voor de mooie dag! Ik hoop jullie volgend jaar weer te zien, alvast fijne feestdagen, groeten van Ank

Cultureel centrum van de Amerpoort  op 15 november 2009

Suzan Engelbregt

Op 15 nov 2009 hebben jullie opgetreden in het cultureel centrum van de Amerpoort. Mijn zusje Marga en ik hebben deze voorstelling bijgewoond. Ik was verrast en ontroerd, hoe Marga maar ook andere bewoners op jullie reageerden. Jullie communiceerden met hen via de zintuigen, ogen, tast en gehoor. Vooral jullie persoonlijke aanpak, steeds iedere bewoner bij naam aanroepen, trof mij zeer. Jullie vrolijke maar toch rustige muziek bracht ons in de juiste sfeer. Ook de prachtige entourage met felle kleuren werkte hier aan mee. Al met al een aanrader voor mensen met een meervoudige handicap.

Sint Pancras op dagcentrum Jan willen van St. De Waerden, op 16.10.2009
Groep Charlaine; client Ilona

• Ik vond het heel leuk.

• Eerst netjes een hand gegeven.

• Er was muziek,dansmuziek,ik vond het mooie muziek.

• Ik vond de doekentent heel mooi,ze gingen ook op een trommel dat was erg leuk.

• Ik vond het leuk in Afrika.

• Het was heel leuk allemaal.

Pers. Begeleider Charlaine

• Ik heb als begeleidster erg genoten van de theater/sens voorstelling.Vooral de reacties van de
  clienten op het verhaal,de dans,de voorwerpen en de muziek was leuk en mooi om te zien.

• Het is allemaal erg leuk in elkaar gezet en ik vond het ook erg jammer dat de tijd voorbij was,het
  had veel langer mogen duren en is zeker voor herhaling vatbaar!

Groep Malu; client Barbara

• Ik vond het leuk dat Bas naar India ging en toen ging ik bidden voor een goede oogst en Renske op de masai
  trommel vond ik ook erg mooi

Pers. Begeleider Malu

• Dit was een mooi voorbeeld van wat wij hier nodig hebben,het sluit perfect aan wat wij willen nastreven
• Het sluit goed aan bij verschillende niveau's en er was ruimte voor inbreng van clienten.

groep Nicole; client Allard

• Alles vond ik mooi,het leukste vond ik het stampen op de grond,en het waren mooie liedjes.

Pers.Begeleider Nicole

• Ik heb een groep met laag niveau clienten met autisme,de reacties van mijn groep waren positief, af
  te lezen aan gezichtsuitdrukkingen en geluid het fysiek mee doen en reageren op wat er gebeurde
  Bas en Renske speelde in op reacties van de clienten zodat er nog meer reactie kwam!
• De manier van brengen sloot prima aan op het sensopatische niveau wat deze groep heeft,men werd niet overprikkeld
  maar precies goed geprikkeld erg leuk!
• Graag tot ziens!

De bewoners gingen “op reis “door Afrika!

door Marijke Velthorst, moeder van Jeroen van Dijk, Koningsveld 34 in Terheijden.

Belevingstheater Loco-Motion, gezien op 11 augustus 2009 bij Sovak in Terheijden. Ongelooflijk knap hoe Bas en Renske, het team van Loco-Motion, inspeelden op de behoeften van de bewoners middels het prikkelen van de zintuigen. Onze zoon Jeroen, die meervoudig gehandicapt is, raakte gelijk in de ban van de Tibetaanse klankschalen.

Als alle bewoners binnen zijn, in dit geval 7 mensen, beginnen ze met een zorgvuldige observatie van de gehele groep. Daarna wordt elke bewoner , met hun eigen naam aangesproken, erg belangrijk vind ik, elk mens is uniek, ook deze mensen en door het noemen van hun namen worden ze erkend . Er volgt een individuele benadering, kijken waar ze op reageren middels klankschalen, het wapperen van waaiers en het voelen van een voile doek die ze met golvende bewegingen over hun gezicht laten gaan. Het aanraken dus! Heel belangrijk voor deze mensen om de zintuigen te prikkelen.

Onze Jeroen ziet weinig, maar voelt en hoort des te meer, waardoor hij toch een totaalbeeld kreeg van alles wat Bas en Renske hem aanreikten! Geluiden die aanzwellen, voetstappen die luider klinken, het zingen van Renske op de gitaar, waarbij de tekst van de liedjes telkens herhaald worden als een soort mantra, zodat de bewoners op een gegeven moment een herkenning krijgen , dus weer een zintuig wat geprikkeld wordt.

Dingen waar wij als normaal functionerend mens veel te weinig bij stil staan en waar ik echt van onder de indruk was. Bas en Renske kunnen zich helemaal overgeven en verplaatsen in de gedachten en belevingswereld van deze mensen.Ze zijn op deze momenten één van hen!!!!

Ongelooflijk knap, hopelijk gaat dit team nog heel lang door met dit bijzondere en dankbare werk!

Droom komt uit bij Sovak

door Jan van Vliet. woensdag 12 augustus 2009 | BN De Stem

Locomotion bij Craeyenburch, Ipse te Nootdorp (6 oktober 2006)

Vrijdag 6 okt zijn jullie op crayenburgh geweest met 2 voorstellingen, we kunnen maar 1 ding zeggen: GEWELDIG. Het was echt ontzettend leuk om de reacties te zien van onze bewoners. We zien sommige niet vaak/veel lachen, en als je dan een brede glimlach ziet dat kan je dag niet meer stuk. Het was echt een geweldige ervaring,voor het personeel en zeker voor de bewoners. Er is voor deze doelgroep moeilijk om een leuk dagje uit te verzinnen maar dit was een goede optie, echt super.

Groetjes van ons allemaal Voorstraat 13-15 Craeyenburch Ipse Nootdorp

Loco-Motion in De Bloementuin (9 september 2006)

Jelly Metzlar, Ambulant woonbegeleider & Leerkracht Vorming, Scholing en Training Visio, De Heukelom Haren

Op 9 september, tijdens de familiedag op De Heukelom, treedt het muziektheatergezelschap Loco- Motion op in het activiteitengebouw :De Bloementuin.
Nieuwsgierig naar deze voorstelling lopen we er met ouders en hun kinderen naar toe.
We worden verwelkomt in een grote witte, vierkante tent, waar we kunnen zitten of liggen op dikke, comfortabele kussens.
Renske van Ebbenhorst en Bas de Bie heetten ons welkom en noteren de namen van alle aanwezige kinderen.
Samen met Renske en Bas maken we een lange reis door Afrika.
Bas zijn voetstappen klinken door de ruimte; we zijn onderweg.
De spelers laten ons meegenieten van de opkomende en wegstervende geluiden van klankschalen. De kinderen mogen voelen en de geluiden van heel dichtbij ervaren. Je ziet ze reageren; voelen aan de schalen, gespitst luisterend naar de klanken en glimlachen bij de beleving.
Renske en Bas hebben grote gekleurde parasols meegenomen en waaien met de parasols door de ruimte; de franjes glijden langs de gezichten, de wind geeft een bries en de veelheid aan kleuren en geluiden werkt betoverend.
Terwijl Bas met klikkende schoenen over de paden van Afrika loopt, pakt Renske haar gitaar en zingt een prachtig Afrikaans lied "" Tjeng, tjeng kakeloekela……."
Ook de djembee zorgt daarna weer voor een intense ervaring. De kinderen mogen er op slaan en er aan voelen; harde en zachte geluiden wisselen elkaar af.
De hitte tijdens onze reis door Afrika wordt zo intens, dat grote waaiers voor verkoeling moeten zorgen. De grote ribbelvormige waaiers brengen een frisse wind en voelen weer heel anders dan de franjes van de parasol. "Waaien, waaien, zo waait de wind,…de wind gaat naar Silke……", zingt Renske.
Ieder kind is aanwezig en geniet volop van deze ontroerende belevingsreis naar Afrika.
Als Renske en Bas tot slot een afscheidslied zingen,zijn er kinderen die huilen; wat hen betreft had de reis nog veel langer mogen duren.

Bezoek van Locomotion aan AC/KDC Thiendenland (7 februari 2006).

Muriël Meuldijk, persoonlijk begeleider activiteitencentrum Thiendenland

Als groepsleidster van een groep met jong-volwassen verstandelijk gehandicapten, waarvan sommigen ook lichamelijk beperkt zijn, was ik erg benieuwd naar de voorstelling van Locomotion. Ik hoopte met name dat onze deelnemers veel plezier zouden hebben en dat ik zelf nieuwe ideeën op kon doen met betrekking tot zintuigprikkeling. Zelf waren mijn collega's en ik al een tijdje bezig met zintuiglijk theater op de groep.
Wat mij direct opviel was dat er goed aandacht werd besteed aan de opbouw en de manier waarop de beleving werd aangeboden. Zo was de ruimte sfeervol ingericht met doeken, klonk er rustige muziek op de achtergrond en ook aan de verlichting was aandacht besteed. Je trad als het ware een wereld binnen.
Wat ik zelf erg leuk vond was dat er een verhaal verteld werd met een duidelijke begin en einde. Daar tussenin zaten rustige, meer spannende en grappige momenten ingebouwd. Een verhaal biedt houvast en heeft het haast natuurlijke effect om te boeien en dus aandacht vast te houden.
Bij dit verhaal werd gebruik gemaakt van allerlei voorwerpen die de verschillende zintuigen prikkelden. Wat ik geleerd heb is om nog creatiever naar voorwerpen te kijken en er zodoende meer toepassingsmogelijkheden in te ontdekken. Een parasol kan bijvoorbeeld niet alleen wind maken maar kan er ook heel mooi uitzien met prachtige kleuren en ruches. Een trommel maakt niet alleen geluid maar veroorzaakt ook trillingen.
Op deze manier konden deelnemers met zowel een visuele of auditieve beperking het verhaal meebeleven. Het was erg mooi om te zien hoe de verschillend de deelnemers hier op reageerden. De een werd heel actief en druk omdat hij alles zo mooi en spannend vond en de andere ontspannende juist en viel bijna in slaap.

Ik zag dat de meeste deelnemers vanaf het begin eigenlijk heel erg nieuwsgierig waren naar wat het volgende zou zijn wat ze zouden ervaren. De spelers werden door alle ogen en/of oren door de ruimte gevolgd. Ze gaven ook het gevoel dat er alle tijd en rust was om dit verhaal te beleven. Verder kreeg ik het idee dat er goed werd gelet op non-verbaal gedrag en dat daar vervolgens ook op ingespeeld werd. De deelnemers werden zoveel mogelijk betrokken bij het verhaal, bijvoorbeeld door hen regen te laten maken met een regenbuis of iets te laten voelen (wind, trillingen).

Uiteindelijk was de activiteit iets uitgelopen en moest het verhaal wat versneld verteld worden. Dat was wel jammer. Maar desondanks heb ik veel op kunnen steken. Ik werd er aan herinnerd om onze creativiteit meer te gaan gebruiken en op zoek te gaan naar eenvoudige middelen die veel mogelijkheden hebben. Daarnaast vond ik het een goed idee om de activiteit in een verhaal te gieten en daarbij veel humor te gebruiken. Inmiddels zijn we hier mee aan de slag gegaan en ontstaat er langzaam ons eigen verhaal. Ook verzamelen we langzaamaan verschillende voorwerpen. Zo hebben we een soort toverstaf gemaakt van een kwast waarop een blauwe vuilniszak, in repen gesneden, is vastgemaakt. Dit kunnen veel deelnemers zelf vastpakken, het maakt een zacht knisperend geluid, kan golvende bewegingen maken en er kan mee op de huid worden gekriebeld. Erg eenvoudig maar super multifunctioneel dus! Tot slot proberen we ook meer aandacht te besteden aan de sfeer tijdens de activiteit. Hierbij maken we gebruik van verschillende soorten muziek, geuren (d.m.v. geurolielampje) en proberen we er de tijd voor te nemen.
Het is erg leuk om te zien hoe de deelnemers de nieuwe voorwerpen onderzoeken en ervaren. We hebben er zeker al lol van gehad!

Ervaringen met Locomotion 7 februari 2006

Carina Fluit, persoonlijk begeleider kinderdagcentrum Thiendenland

"We hebben het ervaren als een leuke en leerzame dag waar de kinderen van hebben genoten. Leuk om te zien hoe men elk kind als individu weet te raken en daarop in weet te spelen. Wij als begeleiding hebben weer handvatten gekregen voor nieuwe activiteiten. Ook zijn we ons weer bewust geworden van het belang van de rust en het nemen van tijd bij deze activiteiten. Al met al een leerzame dag/avond voor iedereen.
Na deze ervaring zijn wij begonnen met wekelijks op de donderdagochtend te werken met doeken, een klankschaal, een regenkoker en een muziekdoosje."

Loco-Motion op De Bolsterberg

Op 24 juni 2005 kwamen Bas en Renske van Locomotion de voorstelling SUNARI spelen bij de kinderen van De Bolsterberg in Zoetermeer, een kinderdagcentrum voor kinderen met verstandelijke en meervoudig complexe beperkingen. De motoriekruimte was sprookjesachtig geworden met licht, zachtjes wapperende doeken en kleurige parasols.

Sprookjesachtig mooi en ook tropisch warm op deze zomerse dag. De eerste groep die 's ochtends de motoriekruimte binnenkwam bestond uit acht kinderen van de Zeepaardgroep en de Zeestergroep. Sommigen bleven in hun stoel zitten en andere kinderen lagen of zaten op de mat in het midden van de kring. Bas begon meteen met het wuiven met een enorme waaier en de kinderen genoten van dit fijne, verkoelende briesje.
Toen begon de voorstelling en zongen en speelden Bas en Renske verschillende onderdelen: een welkomstliedje, een windlied met enorme waaiers, spelen met twee klankschalen, parasols en een tap-act. Speciaal voor deze warme dag was er een act met een "regenstaaf" en een plantenspuit met voor de kinderen heerlijk verfrissende nevel van water.
Als afsluiting volgde een lied waarin van alle kinderen persoonlijk afscheid werd genomen door hun namen te zingen met een refrein "nu spelen wij niet meer".

Tijdens het spel waren veel en uiteenlopende reacties te zien: sommige kinderen lachten, zoals bij het zo dichtbij horen van de toon van de klankschalen. Anderen werden helemaal stil en aandachtig of staken hun handen uit bij het voelen van de franje aan de ronddraaiende parasol. Bij één van de meer swingende nummers bewoog één meisje in het midden als een volleerde buikdanseres en genoot.
Het was de eerste keer dat ik een voorstelling van Locomotion meemaakte en ik vond het fascinerend om de reacties van de kinderen te zien. Wat me trof was de combinatie van een echte theatervoorstelling gecombineerd met intense aandacht van de spelers voor hun publiek. Vooral het eindlied waarin de namen van de kinderen steeds terugkwamen vond ik ontroerend, ze waren zittend en liggend in de kring als het ware opgenomen in een cirkel van aandacht en mooie, live muziek.
Bas en Renske, namens de kinderen bedankt!

Jeanette Dijkxhoorn

Voorstelling brengt kleur en klank met Afrikaanse muziek
Cliënten Belevingsgerichte Activiteiten genieten van 'Sunari'

Op vrijdag 15 juli 2005 komen Bas de Bie en Renske van Ebbenhorst van Belevingstheater 'Loco-motion' al vroeg in de morgen aan op de Merwebolder in Sliedrecht. Zij komen deze dag, gesponsord door Rabobank Sliedrecht, drie voorstellingen geven aan de cliënten en het personeel van het Dagbestedingsteam 'Belevingsgerichte Activiteiten'. De voorstelling heet 'Sunari'. Dit betekent: 'een bamboe-buis waar de wind doorheen waait'. We weten wel dat het een belevingstheater is, maar niet wat ons verder te wachten staat. Een impressie vanuit de beleving van de cliënt.

Na een kopje koffie en het uitladen van de benodigde spullen wordt het theater opgebouwd in de Ark. Verschillende kleuren, lampen, doeken en parasols, maar ook muziekinstrumenten komen te voorschijn. Spannend! Als we allemaal onze plek hebben ingenomen, heten Bas en Renske ons van harte welkom! Zij schrijven onze namen op en we gaan met iedereen even kennis maken. Iedereen is vrolijk maar ook erg nieuwsgierig. Wat zal er allemaal gaan gebeuren?
Ze leggen uit dat Sunari een belevingstheater is met kleuren, zang, dans en klanken. Maar vooral met veel Afrikaanse muziek. Een sfeervolle ruimte is erg belangrijk! Nou, dat is het zeker!

Onder de indruk
We beginnen met het luisteren naar twee verschillende geluiden, gemaakt door zachtjes op twee klankschalen te slaan. Dit mogen we zelf ook doen en leuk dat het was! Deze klanken horen we los van elkaar maar ook door elkaar heen. Echt erg apart! We zijn onder de indruk en reageren door zelf ook geluiden te gaan maken! Bas en Renske moeten hierom lachen! Hierna worden de klankschalen weggelegd en klinkt er rustgevende muziek. Dan komen er twee kleurrijke parasols te voorschijn!
De parasols draaien boven en voor ons, er wordt mee gezwaaid, ze tollen op de grond. Er zitten allerlei leuke sliertjes aan waar wij aan kunnen trekken en voelen! Oh oh! Hopen dat ze heel blijven! Haha! Hierna beginnen ze hard te zwaaien om wind te maken! Dat is erg leuk. Ze maken er ook nog eens een "sju" geluid bij!

Lekker actief
Bas en Renske beginnen te zingen over de wind en spelen op de gitaar! Na dit lied is het even stil, maar al snel gaan we weer verder met een Afrikaans lied over de Djeng met gitaarmuziek, met tapdansen, trommelgeroffel en klanken! Het begint rustig, vervolgens bouwt het langzaam op tot een lekker ritme! We worden allemaal erg actief, hoewel al die harde geluiden ook best spannend zijn. Gelukkig krijgen we te horen wat er allemaal verder nog gaat gebeuren.
Tijd voor iets rustigers. Er wordt een Afrikaans lied over de Papa gezongen en gespeeld op de gitaar. Het tempo is afwisselend. Voor iedereen wordt het lied apart gezongen met zijn of haar naam erin verwerkt! Erg leuk dat ze ons er zo bij betrekken!

Een mooi gezicht
Hierna doen we net alsof we op Bali zitten! Iets heel anders! Er wordt een blauwe lucht en zee nagedaan door een lang, blauw, doorzichtig doek boven ons te houden en langzaam over ons heen te laten vallen! Sommigen van ons kijken omhoog: wanneer komt het doek over mij heen? Dat is een mooi gezicht! Ook proberen wij natuurlijk het doek vast te pakken, haha! Maar ja, waar blijven de golven? Bas en Renske pakken het doek in één hand vast en rennen achter ons heen en weer. Dit lijkt op de golven net als in Bali!
Tot slot spelen zij op de gitaar voor iedereen apart het afscheidslied. Helaas is het nu voorbij!!! Terugkijkend heeft iedereen zich bijzonder vermaakt! Dit is echt voor herhaling vatbaar! Loco-motion, bedankt!

Brenda Vleghert (bewerkt door Johan de Graaf)

Loco-Motion op de Rank in Amsterdam

Op 15 april 2005 kwam Loco-Motion om bij ons (dagbesteding voor meervoudig gehandicapten) drie voorstellingen te geven. Ze hadden van alles bij zich, van parasols tot aan trommels en van "regenmakers" tot aan doeken om ons en de deelnemers in speciale sferen te brengen. Ze hadden een soort tapdansschoenen mee en als ze daar dan op gingen lopen of dansen gaf dat een heel bijzonder geluid. Onze deelnemers vonden het geweldig, volgden alles en gingen bijna helemaal in de sfeer op. Met speciale muziek werd alles nog mooier, ze hadden ook een gitaar mee. Alles zag er heel speciaal uit, met lichteffecten en allerlei kleuren werden de deelnemers even uit de werkelijkheid gehaald. Doordat de mensen van Loco-Motion veel rondliepen en heel dichtbij de deelnemers kwamen, werd het een leuk persoonlijk optreden.
Veel deelnemers waren nieuwsgierig naar de verschillende materialen. Ze mochten alles aanraken en ook zelf muziek maken. Er werden vele foto's gemaakt. Daar hebben we nu een collage van gemaakt die bij ons in de centrale ruimte hangt.
Het was een erg leuke dag en we kijken alweer uit naar het volgende optreden!!!

Sanne de Vries